Ellis en Paul

23 februari 2020 - Kaukapakapa, Nieuw-Zeeland

Even een update van de laatste dagen. Vrijdag de 21e zijn we aangekomen bij onze laatste stop. We arriveren in de middag in Kaupakapaka. Toeterend rijden we de auto voor. Geen reactie. Nog maar een keer proberen......  Ja daar is beweging. Paul komt naar buiten. Even later verschijnt Ellis ook. Weer zo een bijzonder moment, weer knuffelen met familie.  Hoe leuk is het om ze weer te zien, de laatste keer dat we Ellis gezien hebben was met het overlijden van haar moeder. Dit is dan toch wel een leuker moment. We blijven 4 nachten. Terwijl Paul het diner gaat voorbereiden wandelen wij een stukje in de omgeving van het huis.

20200221_18522720200221_18523620200221_185258

We begrepen na een paar dagen Nieuw Zeeland waarom zij hier zijn gaan wonen. Als Gaston S. voor het eind van het jaar met de hoofdprijs voor mijn deur staat  ga ik heel hard nadenken wat ik met de poen ga doen. 

Na het eten kijken we een filmpje en gaan bijtijds naar bed.

Zaterdag, we zijn vroeg wakker, maar dat doen we al de hele vakantie. Ellis en Paul gaan de katten doen en wij ontbijten. Ellis en Paul runnen een kattenhotel, dus er moet gewerkt worden. Tussen de openingstijden gaan we er op uit. We rijden naar Orewa beach. We nemen een kijkje bij de dierenarts waar Ellis gewerkt heeft en even verderop drinken we koffie met iets lekkers.

20200222_115655

We maken een strandwandeling, nemen de paraplu mee, die hebben we misschien nog nodig. Ja dus..... Wat zijn ze hier blij met een bui regen. Na de wandeling lunchen we in het dorp en gaan weer richting huis want er kan zo maar werk aan de winkel zijn. Paul checkt hoe het staat met de stand van het water. Er zijn toch wel heeeeel veeeeeel liters water bij gekomen in de tank. Ellis heeft een tafeltje gereserveerd bij een Spaans restaurant. We hebben er heerlijk gegeten. De avond is dan wel korter, maar het was gezellig.

Zondagochtend is de cattery gesloten, dus kunnen we op tijd van huis. We gaan naar de westkust een wandeling maken. Ik neem eens geen camera mee. Nou dat heb ik geweten. We rijden naar Muriwai beach. De zee is hier een stuk onstuimiger. Ik houd niet van de zee om in te zwemmen, maar dit is wel heel mooi om te zien. Heel veel kitesurfers. We maken eerst een wandeling de heuvel op, en kijk daar..... een hele Jan van Genten kolonie, met kleintjes. Wat baal ik dat ik mijn fotocamera niet mee heb. Dan maar kijken wat er van terecht komt met mijn telefoon. Die had ik dan wel mee, ik dacht als ik misschien een foto wil maken dan maar zo. Ik liet eigenlijk steeds mijn telefoon "thuis". We  hebben er wel ruim een half uur staan kijken. Ik vond ze mooier dan de albatrossen die wij zagen in Dunedin.

20200223_11560920200223_11563920200223_12042620200223_120432

Om een uur of 6 krijgen eerst de schaapjes eten, en dan zijn wij aan de beurt. 

DSC_0072DSC_0075DSC_0078

Vanavond eten we lekker thuis. 

Jullie horen weer van ons

Foto’s

7 Reacties

  1. Marjoke Meinema:
    23 februari 2020
    Gezellig/leuk weer👍en jullie hadden tafel 45?🤣😍😘
  2. George:
    23 februari 2020
    Ellis, ellis, who the f... is Ellis (en Paul)..?
    Topvakantie tot dusver!
    Xx
  3. Rima:
    23 februari 2020
    Wat leuk weer. Wat apart een katten hotel. Hele belevenis weer. Mooie omgeving. Geniet nog van de laatste dagen. Groetjes
  4. Hetty:
    23 februari 2020
    Prachtige foto's. En dat met je telefoon!!
  5. Ted Bruijn:
    23 februari 2020
    Wat ontzettend leuk om Ellis en Paul in hun eigen 'habitat' te ontmoeten! En wat een prachtige omgeving inderdaad!
    Die foto's bij het strand zijn fantastisch!
    Wat een fijne, persoonlijke plek om naar het einde van jullie reis toe te werken.
    Is dit de eerste keer dat er 'familie' van Ellis bij haar is? Dat zal dan voor haar ook heel bijzonder zijn.
  6. Sandra:
    23 februari 2020
    Wat leuk om dit zo te zien. En wie vergeet er zijn camera, altijd paraat hebben, toch? Geniet nog van de laatste paar dagen, en geef Paul en Ellis maar een dikke knuffel xx
  7. Ellis:
    24 februari 2020
    Hai Ted, hai Sandra. Sandra: Dikke knuffel terug! Zijn jullie de volgende familieleden die we kunnen verwelkomen? Ted: Het gebeurt niet zo vaak: Paul's nichtje is geweest, en de mijne, en mijn moeder in 2005, plus een achterneef, twee keer zelfs! Het is heel erg gezellig met Susan en Martin, zo leuk om ze te laten zien hoe fijn we het hier hebben.